Onze voorstellen
om in te spelen op de uitdagingen van de vergrijzing
Personeelstekort, ongeschikte normen, te veel administratief werk, stijgende kosten, … De problemen stapelen zich op. Na de coronacrisis blijft de sector van de woonzorgcentra met grote uitdagingen kampen, in die mate dat de levenskwaliteit van de bewoners en het personeel eronder begint te lijden. Voor Femarbel is dit onaanvaardbaar!
Dat geldt zeker voor Brussel. Daar voorziet een eind 2022 goedgekeurde verordening in een permanent mechanisme voor recuperatie van erkende onbezette plaatsen, met als belangrijkste effect dat de instellingen uit de privésector geleidelijk zullen uitsterven. En dat alles in een context met steeds grotere kosten, zeker voor instellingen die geen subsidies ontvangen. Waar zullen we, gezien de vergrijzing en gezien de begrotingssituatie van het Brussels Gewest, de middelen vinden om nieuwe openbare en vrijwillige initiatieven te subsidiëren?
Naast de noodkreet van de Brusselse woonzorgcentra zijn er nog andere problemen die de nodige aandacht van de Waalse en Brusselse politici vergen. In zijn memorandum wil Femarbel de nodige oplossingen aanreiken.
Het personeelstekort is schrijnend. De zorgsector spreekt geen mensen meer aan! De woonzorgcentra kampen met een steeds groter tekort aan verzorgend en verplegend personeel. Dit straalt af op de arbeidsomstandigheden van de werknemers, die uitgeput raken en soms zelfs de sector verlaten! Slechts één oplossing: een grondige aanpak van het fenomeen. Er worden voorstellen aangereikt. Er moet snel een echt noodplan worden opgesteld met samenwerking tussen alle betrokken machtsniveaus.
Daarnaast moet er ook worden nagedacht over de financierings- en vergunningsnormen en moeten deze herbekeken worden. Het kan niet meer de bedoeling zijn dat een woonzorgcentrum enkel gerund wordt met financiering waarbij er voor 30 bedden slechts een paar fulltime personeelsleden beschikbaar zijn. De sector en zijn noden zijn niet meer dezelfde als voordien. De financiering van de sector steunt op achterhaalde regels. Er zijn voorstellen ter herziening van de financieringsnormen, waarbij er nieuwe nuttige functies worden toegevoegd (zoals A2-onderwijzers), zodat het personeel zich kan concentreren op datgene waarvoor het werd opgeleid, en niet op tal van aanvullende taken. In deze context gaat het er vooral om om de regels voor permanentie van verplegend personeel te versoepelen en het delegeren van taken te vergemakkelijken.
Een andere vaststelling: de directies van voorzieningen verzuipen in het administratieve werk, wat ten koste gaat van hun belangrijkste rol: het garanderen van hoogwaardige ouderenopvang in hun instelling. Controles zijn nuttig en zelfs noodzakelijk, maar er is nood aan administratieve vereenvoudiging en modernisering. De directie moet bij haar bewoners kunnen zijn en mag geen uren besteden aan papierwerk.
Woonzorgcentra worden al te vaak verguisd en tehuizen worden tegenover collectieve accommodaties geplaatst. Femarbel is van mening dat de overheid de keuzevrijheid van ouderen moet garanderen en ervoor moet zorgen dat personen voortdurend op begeleiding kunnen rekenen naargelang de eigen noden. En de privésector is niet het lelijke eendje van de sector, verre van. Transparantie over de werkelijke prijzen en de kwaliteit van de dienstverlening zou helpen om heel wat mythes te ontkrachten. Om deze vrije keuze te garanderen, moet de overheid absolute transparantie bieden. De vooroordelen moeten weggenomen worden en er is nood aan een objectieve blik op de situatie.
Femarbel streeft er met zijn memorandum naar om alle politieke partijen te sensibiliseren met het oog op de volgende verkiezingen. Want vergrijzing gaat ons vroeg of laat allemaal aan!
Wenst u de volledige memorandumtekst van Femarbel te ontvangen? Klik hier